Mañana mañana

Waarbenjij.nu ... Op het moment tussen m'n spullen en halfvolle koffers, met een lichte kater van het mooie festival gisteren en een naar gevoel in mijn onderbuik. Zojuist voor het laatst Unique gereden en al heb ik de laatste tijd al heel veel 'afscheid' genomen, het begint nu langzaamaan toch wel door te dringen. En als je dan je moeder met moeite de boarding pass ziet printen, tja dan krijg ik toch wel een brok in mijn keel.
Van de andere kant, een positieve kriebel voel ik toch ook wel hoor! Benieuwd naar hoe het zal gaan met wat ik hier een half jaar achterlaat, maar nog veel nieuwsgieriger naar wat komend half jaar me gaat brengen!
Hieronder kun je stukjes lezen die ik eerder dit jaar heb geschreven, hoe het allemaal is begonnen en hoe het liep met mijn eerste voorbereidingen.
Vandaag dan het echte gevecht met de koffer, het pakken van de voorlopig laatste zonnestraaltjes (een temperatuur van zo'n 10 graden is nu niet echt om van te gaan springen haha) en m'n laatste uurtjes met la familia en dan vamos!

Buenos Aires, rust goed uit vandaag en slaap lekker vannacht, cause you'd better be prepared for these 2 Dutchies!

----------------------------------------------------------------------------------

Lieve allemaal, 06-02-13
Het beginnen van een Blog heeft altijd zo zijn reden, hoe belangrijk of onbenullig dan ook. Ik weet dat mijn reden niet uniek is en dat er al veel over te lezen is, maar hoe standaard of ‘gewoon’ het inmiddels ook mag lijken, voor mij persoonlijk is het iets ongelofelijk speciaals en groots en ik ben ervan overtuigd dat het mijn leven zal veranderen!
Op dit moment ben ik tweedejaars student International Business Administration aan de Universiteit in Tilburg. Voor deze studie is het bijna vanzelfsprekend dat je het eerste semester van het derde jaar in het buitenland doorbrengt en dat is dan ook de reden van mijn schrijven. Voor mij betekent dit namelijk dat ik volgend semester al op reis zal gaan!
Afgelopen zomer, net voor het einde van het jaar is het allemaal begonnen… De eerste presentatie van de exchange coördinators over onze exchange, die toen nog zo ver weg leek. De eisen waren even schrikken voor sommigen, maar gelukkig had ik al mijn vakken gehaald dus hoefde ik me nergens druk om te maken. Het tweede jaar ben ik meteen begonnen met het oppakken van mijn Spaanse lessen, omdat ik me meteen aangetrokken voelde door Zuid-Amerika: Ver weg, een prachtig en voor mij nog onbekend gebied en natuurlijk de mooie taal en warme cultuur. Mijn voorkeur ging uit naar Argentinië, aangezien dit indrukwekkende land ook wel het ‘Parijs van Zuid-Amerika’ genoemd wordt vanwege de vele Europeanen en me dit toch een wat vertrouwder gevoel zou geven.
Het kwam dan ook als een grote teleurstelling dat mijn ouders het niet goed vonden dat ik hier heen wilde gaan… Begrijpelijk, maar ik vond het erg jammer. Zuid-Amerika uit mijn hoofd gezet hebbend, koos ik ervoor om helemaal de andere kant op te gaan: De top 3 die in mijn motivatiebrief kwam te staan bestond uit 2 locaties in Melbourne, Australië en eentje in Montreal, Canada. Na verschillende mensen hierover gesproken te hebben, begon het langzaamaan toch wel te kriebelen om naar de andere kant van de wereld te gaan, maar toch met een Westers vleugje. Na op 5 november de brief ingeleverd te hebben, werden we eindelijk uit de spanning verlost toen ik net terug kwam van een paar daagjes Londen met Carmen. Zij kreeg het geweldige nieuws dat ze naar Buenos Aires mocht, ik de teleurstelling dat ik helaas niet was uitgekozen om naar Australië of Canada te gaan… Het wachten ging nog langer duren.
Ik kreeg te horen dat ik een nieuwe top 3 moest maken uit de overige locaties en in januari opnieuw een poging mocht wagen. Mijn enthousiasme was ver te zoeken toen ik naar de locaties keek, totdat mijn ouders zeiden dat ze me nu toch de kans wilden geven om voor Argentinië te gaan! Zou dit dan toch betekenen dat ik naar mijn ‘eigenlijke’ nummer 1 zou mogen gaan? …
De knop was toen vrij snel omgezet: Met mijn Spaanse vaardigheden al binnen en de toestemming van mijn ouders was mijn nieuwe top 3 binnen een paar uurtjes opgesteld: 2 locaties in Buenos Aires en eentje in Madrid. Mijn mail heb ik diezelfde dag nog getypt en verstuurd, aangezien ik niet meer te veel durfde te hopen en er niet te veel naar uit wilde kijken.
Vorige week kwam dan al sneller dan verwacht het verlossende woord en ik ben blij dat ik de eerste ronde niet ben toegelaten, want daardoor zit ik nu vanaf juli in BUENOS AIRES, ARGENTINIË!
De universiteit waar ik zal gaan studeren, La Universidad Torcuato di Tella, stond op nummer 1 in mijn top 3 en daar komt nog bij dat dit dezelfde universiteit is als waar Carmen heen gaat! Kleine geruststelling voor mijn ouders, heeeele leuke bijkomstigheid voor mij! Samen zullen wij dus Argentinië onveilig gaan maken (want mam, het is daar tot nu toe nog heel veilig hoor)!
Ik heb er ongelofelijk veel zin in al is het natuurlijk ook wel een ietsepietsje spannend, zeker omdat alles in het Spaans zal moeten! In de afgelopen dagen heb ik al verschillende mensen gesproken die naar Buenos Aires op exchange zijn geweest en ik word met de minuut enthousiaster! Zeker nu ik net bezig ben geweest met mijn presentatie voor Spaans, die ik samen met Carmen zal gaan houden over de dingen die we zeker willen gaan doen in Argentinië!
Ik kan niet wachten totdat het juli is, al is er natuurlijk nog genoeg te regelen en te doen van tevoren… Daar zal ik jullie ook zeker van op de hoogte houden!
Hasta pronto y muchos besos




Las preparaciones 14-3-13

NOG 4 MAANDEN EN 1 DAG.. en dan heb ik mijn eerste les in het mooie, sneeuwvrije (daar word je hier nu niet echt bepaald vrolijk van, zeker niet in maart) Buenos Aires!
Hoogste tijd dus dat er het een en ander aan voorbereiding gaat gebeuren, but seriously, where to start?!
Tijdje geleden hebben alle studenten die volgend semester op exchange gaan een basic voorlichting gehad over wat er allemaal moet gebeuren voor vertrek en hebben we een dik boek meegekregen, maar verder moesten we maar ‘afwachten’… En als ik nu ergens niet goed in ben!
Over 2 weekjes staat mijn eerste activiteit gepland, een cursus Intercultural Communication. Ben erg benieuwd hoe nuttig dit gaat zijn en of ik hier te horen krijg wat the next step will be of dat ik nog maar langer moet ‘afwachten’.
Cuatro meses, sólo cuatro meses… Toen een maand geleden familie het er over had dat het al bijna zover was leek het nog zo ver weg, maar stiekem begint het nu toch al echt te kriebelen.
Ben op dit moment volop aan het zoeken naar interessante, leuke en nuttige feitjes/gegevens om toch maar ergens mee te beginnen. Daarnaast heeft Carmen al een reisgids besteld en wil ik binnenkort ook wat boekjes, woordenschatboekje en meer van zo’n dingen aan gaan schaffen. Verzekering is mam mee bezig, ik ga langs de bank maar dan.. Stiekem komt er wel wat bij kijken en ik wil absoluut 0.0 vergeten, maar daarnaast zijn er nog een ietsepietsie te veel dingen die ik nog wil/mag/moet doen voordat het grote avontuur begint!
Aangezien ik begin juli dus al zal vertrekken (vlucht boeken, ook niet zo onbelangrijk om binnenkort te doen) is een van mijn hoogste prioriteiten op het moment om eerst alle finals over 2 maanden binnen te knallen. Why? Niet omdat de herkansingen niet op tijd zijn, maar dan kan ik mooi nog even wat extra zakgeld verdienen en toch nog even van een maandje vakantie genieten! Niet dat ik wil klagen, maar het is wel een feit dat ik 15 juli gewoon alweer aan het studentenleventje moet gaan geloven! Nou ja, la buena vida… haha 