Macho Pikachu,Sexy woman,Shin Chan y más misterios

Een rare titel zou je zeggen? Een rare en wonderbaarlijke wereld, die tot op de dag van vandaag niemand kan omschrijven of verklaren, is het zeker...
Ik heb het over de wereld van de Inca´s!

Op het moment zit ik bij de receptie van ons Hotel in Cusco te wachten, met een bijna jarige (het is hier nog steeds geen 12 uur), overenthousiaste maar nog net een tiener, genaamd Carmen, op onze transfer richting bus.
De laatste dagen waren bijna 24 uur volgepland, maar het was het o zo waard!

Om te beginnen bij het einde van mijn vorige blog, aldus te eindigen met waar ik zojuist ben gebleven, gaan we eeeeeeventjes terug naar mijn vorige locatie: Punta del Este, Uruguay.
Na al die dagen die volgepland stonden met genieten, niets doen en genieten hebben Carmen en ik de laatste dagen in Uruguay ons zware genieten gedeeld met de familie Huis in ´t Veld. Het toeval mocht zo zijn dat Anne, een studiegenoot van ons in Tilburg, met haar familie en vriend op vakantie was in hetzelfde mooie paradijsje als ons... Waarom deze ervaring niet delen en samen lekker niets doen?
Na een gezellige dag samen op het strand, met voornamelijk veel golven, zand en een lekkere lunch, hebben Carmen en ik 30 december met z´n tweetjes afgesloten op het terras van een restaurant, met uitzicht over de haven en een heerlijk glas sangria in de hand.

Om nog maar eventjes te benadrukken dat het de dag er na 31 december was, hebben we ons inmiddels ritueeltje voortgezet en zijn we weer op ons favoriete strand Bikini beach neergeplofd. De tijd ging te snel en helaas moesten we op tijd alweer terug richting hostel, om ons klaar te maken voor de warmste NYE ooit. Helemaal kon ik het strand toch niet achter me laten, dus mam bereid je voor op de berg zand in mijn backpack.

Na nog nooit zo snel klaar te zijn geweest om te vertrekken voor oudjaarsavond (het leven uit een backpack heeft zo zijn voordelen), zijn we de bus ingestapt met een hoop rinkelende flessen champagne, op naar het huisje van fam. Huis in ´t Veld, om samen het jaar goed af te sluiten en nog belangrijker, het volgende nog beter te beginnen. Met z´n allen hebben we een heerlijke BBQ gehad en tegen de tijd dat de laatste borden van tafel waren, kon het aftellen al beginnen. Wij waren om 9 uur in de bus al begonnen met elkaar gelukkig nieuwjaar te wensen, maar om 12 uur knalde ook Punta er op los! Naast al het vuurwerk om ons heen mocht ook de champagne gaan vloeien en een paar glaasjes verder hebben we pa en ma Huis in t Veld een goede eerste nacht van het jaar toegewenst en zijn wij met z´n 7en doorgelopen richting The Box.
The Box was een feest dat een soort festival vibe had, op een schiereiland, all inclusive en met goede DJs. Klinkt prima? Dachten wij ook en het was nog beter!
Nieuwjaarsnacht vloog voorbij daar in onze korte jurkjes in Punta en voordat we het wisten was het 7 uur s ochtends geweest en kwam de zon weer op, wat voor ons betekende dat het tijd was om richting hostel te gaan en wat voor mij betekende dat het tijd was om aan mijn relatie met Mr. Backpack te gaan werken... Wat een feest, en dat op 1 januari!

Het waren interessante feestdagen, met etentjes buiten ipv binnen, met vrienden ipv familie, met ijsjes ipv oliebollen en zo kan de lijst nog even door gaan (al is ´ijs´ er een best groot gedeelte van). Het was geweldig, beter dan we hadden verwacht, maar stiekem hebben we beiden toch ook wel veel gedacht aan hoe het thuis was.. of hoe het zou zijn.
Desalniettemin, Punta was amazing, niet de vakantie waar we op gehoopt hadden, maar nog veel meer dan dat, het had geen beter uiteinde van het jaar kunnen zijn!

Om maar meteen over te gaan naar de meeste zware en interessante start van het jaar ever: Na om half 8 onze spullen te hebben gepakt, zijn we direct doorgegaan naar het vliegveld om onze challenge te volbrengen: 5 vliegvelden in nog geen 24 uur.
Superenthousiast als we waren sliep de een nog sneller dan de ander op vliegveld numero 1, en stil naast elkaar levend zijn we de dag beter doorgekomen dan we van tevoren hadden kunnen bedenken.
Om de sfeerimpressie wat beter in te vullen; We zijn gevlogen van Punta naar Buenos Aires, moesten van het kleine vliegveld door naar het grote vliegveld om vervolgens door te vliegen van Buenos Aires naar Lima, waar we een paar uur hebben geslapen in een hostel om daarna door te vliegen naar eindbestemming Cusco.

Om het onszelf niet moeilijker te maken, hebben we in Cusco bij de eerste de beste travel agency aangeklopt, met ons krappe time schedule en onze ambitieuze plannen leek dit ons het beste plan. En achteraf kunnen we zeggen dat we geen betere beslissing hadden kunnen nemen!
Onze babysitter, genaamd Marina, heeft voor ons een heel pakket uitgestippeld en ons zelfs begeleid naar taxi´s en ticket offices...
Dit klinkt misschien nogal kinderlijk, maar we hadden met zijn tweetjes nooit voor elkaar gekregen wat we nu in 3 dagen tijd allemaal hebben kunnen zien van Peru!

Een klein overzichtje van de afgelopen DRIE dagen:
2 januari: Na aankomst in Cusco een typisch Peruaanse lunch gehad, om zo snel mogelijk door te gaan voor de citytrip. We hebben Qorikancha, Sacsayhuaman (aka sexy woman), Tambomachay en Pukapukara gezien, wat in het kort wil zeggen: Veel stenen, lama´s, nog meer keien, en ook lama´s, kraampjes met verkoopsters die je achtervolgen zodra je maar een seconde te lang kijkt of stilstaat en nog meer van dat moois... De Inca´s hebben geweldig mooie en indrukwekkende werken achtergelaten, maar in combinatie met nauwelijks slaap en de duizelingwekkende hoogte konden we het niet voor de volle 100 procent waarderen.. Dit veranderde al snel toen we een warme sjaal en warme trui hadden gekocht en we niet meer bibberend onze reis voort hoefden te zetten.
Tijd voor locatie numero 2: Ollantataytambo (voor ons gewoon: Olly): Na de zoveelste busreis kwamen we laat op de avond aan in dit Inca dorpje, dat ook wel het museum van de Inca´s wordt genoemd en na een heerlijke ceviche, besloten we al snel onder de dekens te kruipen.

3 januari: Om half 6 stonden we alweer buiten, ready voor de volgende dag met op de planning: Machu Picchu!
Nog halfslapend zijn we in een tuctuc naar het treinstation gegaan, om vervolgens via trein en bus aan te komen bij de merkwaardige verloren stad van de Inca´s. WAUW!
Helaas heb ik nu geen tijd om foto´s te uploaden en woorden kunnen het niet op de juiste manier beschrijven, maar wat een geweldige plaats is dat!
Carmen voelde zich totaal niet goed, wat niet op een slechter moment kon komen, en na een tijdje te hebben gewacht besloot ik dan toch in mijn eentje de berg van Machu Picchu (wat oude berg betekent) te gaan trotseren! Zo gezegd.. zo half gedaan. Na anderhalf uur rotsen te hebben beklommen, achter franse meisjes in schotse rokjes te hebben geslenterd, ruziënde gezinnen ben gepasseerd, puffende en zelfs flauwvallende mensen te hebben gezien en maar liefst 3x te hebben gevraagd hoe ver het nog was richting de top, begonnen zelfs de oude goden van de Inca´s zoveel medelijden met te krijgen dat ze spontaan begonnen te huilen... Toen ik daarna te horen kreeg dat het minstens nog een uur was naar de top, je niets kon zien door het slechte weer en mijn arme, zieke vriendinnetje nog steeds op me zat te wachten, besloot ik om te keren en half glijdend over de keien, als een verzopen katje in een poncho terug te keren naar de ingang van het park.
Het klinkt nu heel negatief misschien, maar het was een geweldige ervaring: Het was een kwestie van doorzetten en doorgaan, een spelletje van 1 kei is geen kei, 2 kei is een halve kei etc., een heftige uitdaging en ik voelde me als Remy alleen op de wereld op die immens grote berg met alleen maar mist en wolken om me heen en uiteindelijk stond ik rillend, maar met een glimlach op mijn gezicht beneden waar Carmen me opving met een warme kop thee en een stuk appeltaart.
Het ging dan wel tegen mijn levensfilosofie ´Doe het goed, of doe het niet´ in, maar ik kan toch zeggen dat het een klim was die ik niet had willen missen! Die berg is geen beest meer, het is iets onwerkelijks, waardoor ik heb besloten er het naampje Macho Pikachu aan te hangen... Mocht je er ooit heen gaan, ga voor deze ervaring! (En maak alsjeblieft af waar ik aan begonnen ben)

Na een beetje bijgekomen te zijn besloten we samen richting sungate te gaan, de plaats waar mensen die de Inca trail gedaan hebben op dag 4 binnen komen en natuurlijk moesten wij net even doen alsof wij dat ook hadden gedaan... Het was misschien niet zo, het voelde zeker zo. Helaas voelde Carmen dat nog stukken meer en ging het weer wat minder, waardoor ik daarna opnieuw als Remy, de stad van de Inca´s ben gaan verkennen en ik kan je zeggen: Het is een plaatje zo in de zon (die inmiddels was gaan schijnen) met de immens grote berg Wayna Picchu op de achtergrond. Het hele stadje straalt tot op de dag van vandaag wijsheid en kracht uit, en nee, dat komt niet door al die stenen!

Na mijn 7 uur durende non stop tocht, besloten Carmen en ik dat het mooi was geweest en zijn we terug gegaan naar Aguas Calientes (het dorp van machu picchu) om op te warmen bij een Mate de Coca (coca zijn bladeren van een plant, de bron voor cocaïne, wat hier in alles verwerkt wordt en helpt tegen de hoogte). Na wat rondgesjokt te hebben door het dorpje kwamen we Mat en Jarret (2 Canadezen) tegen die we s middags hadden ontmoet, en na opnieuw een ceviche besloten we bij ze aan te sluiten om de avond af te sluiten met een typisch Peruaans drankje, genaamd Pisco Sour, om vervolgens terug te keren naar Cusco met de trein.

4 januari: Inmiddels zijn we alweer aangekomen bij dag 3... Rond een uur of 1 s ochtends kwamen we dan eindelijk terug aan bij ons hotel en binnen 2 minuten lagen we dan ook uitgestrekt en uitgeput in bed, want de wekker zou alweer op tijd gaan.
Na binnen een half uur weer gepakt en wel te zijn werden we opgepikt voor de Sacred Valley trip. Opnieuw bus in bus uit om zoveel mogelijk te zien van de achterblijfselen van de Inca´s. Deze keer hadden we een super leuke gids, die ons heel wat interessante weetjes wijzer heeft gemaakt gedurende onze reis langs Pisaq, Urubamba, Ollantaytambo en Chinchero (Shin Chan). Wat eigenlijk op hetzelfde neerkwam als de vorige trip, alleen deze keer hadden we er een typisch buffet bij als lunch en hebben we de gedachtegang en levenstijl van de Inca´s kunnen voelen, ervaren en proeven. Het klinkt een beetje kort door de bocht, maar ik weet zeker dat mijn foto´s het beter kunnen uitleggen dan de woorden waarin ik het zal beschrijven. Neem alsjeblieft een kijkje, naar mijn mening is het zeker de moeite waard!

Zojuist zijn we dus terug gekomen van deze laatste trip en zitten we nog steeds te wachten op de vrouw van de agencia die ons naar de terminal zal gaan brengen... Hopelijk, want de bus vertrekt over een half uur al.
Er staat een nieuwe trip voor de deur, we zullen nadat het 12 uur is geweest en ik 3 hoeraatjes heb geroepen voor onze twintiger Carmen om 4 uur s ochtends aankomen in Puno, waar we de dag bij het meer zullen doorbrengen om vervolgens door te gaan naar Bolivia, waar ik jullie weer op de hoogte zal brengen van nog meer moois!


De zon die schijnt, verschijnt en verdwijnt - Inti = sol = zon
De lama die schijt, verblijdt en overlijdt - Alpaca = lama,
gebruikt voor wol en vlees

De Inca kent geen tijd, met haar wijsheid en schoonheid
Blijft ze een onwetendheid, het heden vullend met verbazingwekkendheid



P.S: Mijn excuses dat dit meer een overzicht was dan een verhaal, maar wegens tijdgebrek, wifigebrek en een overvloed aan ervaringen zal ik het hier deze keer bij moeten laten... En nu snel snel snel door!